Ne kadar kolaydır bir insanı yargılamak.
Hiç düşünmeden ileri geri konuşuruz.
Yargıladığın kişi bakalım memnun mu hayatından?
ne şartlarda o hayatın içinde bulunuyor bilemezsin ki.
Acaba sen o hayatın içinde olduğunda onun kadar mutlu ve güçlü görünebilecek misin.
Nerden biliiyorsun o kişinin ne şartlarda o hayatın içinde olduğunu belki de kendi seçmemiştir ya da kendi seçmiştir ama seçtiğini zannettiği hayat o değildir.
Belki Kandırılmıştır, eli kolu bağladır.
ya da çok Seviyordur fakat sevilmiyordur.
Belki de çok acı çekiyordur kimseye belli etmiyordur.
Hayat insanı bazen öyle bir noktaya getiriyor ki. Kendi hayatını başkasının istediği şekilde yaşamak zorunda bile bıraktırabiliyor.
Acı çekiyor, kendini frenleyemiyor ve hatta bazen kendini kendisiyle kavga ederken bile bulabiliyor. Sanki bir çerçevenin içine zorla sıkıştırılmış zor nefes alan bir fotograf gibi. Kimseye bir şey diyemiyor. Çünkü ben sana demiştim cevabıyla karşılaşmak istemiyor.
Etrafımızdaki insanlar her zaman nedense bizden daha tecrübeli çıkıyor. Canımızı bi de onlar yakıyor
Bazen küçük bir bahane arıyorsun bunca yaşadığın acılara son vermek için, ama sevgin ağır basıyor ve her zamanki gibi
Yenik dusuyorsun O'na
o yüzden birini yargılamadan önce bir kez daha düşünün
acaba
siz
Onun verdiği mücadeleyi verebilecek kadar
cesur musunuz?